12. Lev Borisoviç Djon’a Ailesini Anlatıyor
Rusça Türkçe Diyalog
- Извини́те. [izviNİtie] – Özür dilerim.
- Ничего́, ничего́… Мои́ фотогра́фии. [niçiVO, niçiVO… maİ fataGRAfii] – Sorun değil (önemli değil)… benim fotoğraflarım.
- Э́то моя́ семья́: мои́ де́ти, моя́ жена́. Её зову́т Викто́рия. [Eta maYA sim’YA: maİ DİEti, maYA jıNA. yiYO zaVUT viKTOriya] – Bu benim ailem: çocuklarım, karım. Onun adı Viktoriya.
- Вот мой брат Андре́й. Здесь е́го дом, маши́на, цветы́, сад… [vot moy brat anDREY. zdyes’ yıVO dom, maŞIna, tsviTIı, sat…] – İşte erkek kardeşim Andrey. Burada onun evi, arabası, çiçekleri, bahçesi…
- Э-э-э… прости́те… [eee… prasTİtye…] – E-e-e… afedersiniz…
- … мой брат, его́ зову́т Андре́й, его́ семья́… [moy brat, yıVO zaVUT anDRİEY yiVO sim’YA] – … erkek kardeşim, adı Andrey, onun ailesi …
- Что? Как меня́ зову́т? Меня́ зову́т Лев Бори́сович, а вас как зову́т? [şto? kak miNİA zaVUT? minYA zaVUT lyev baRİsaviç, a vas kak zaVUT?] – Efendim? Benim adım mı? Benim adım Lyev Borisoviç, peki sizin adınız ne?
- Меня́ зову́т Джон, я кана́дец… [miNİA zaVUT Djon, ya kaNAdits…] – Adım Djon, Kanadalıyım…
- Мои́ роди́тели украи́нцы, я то́же украи́нец. [maİ raDİtili ukraİNntsı, ya TOjı ukraİnits] – Anne babam Ukraynalı, ben de Ukraynalıyım.
- Моя́ ро́дина – Украи́на. Столи́ца Украи́ны – Ки́ев. [maYA ROdina – ukraİna. staLİtsa ukraİnı – Kİyif] – Memleketim, Ukrayna. Ukrayna’nın başkenti, Kiyev’dir
- Там моя́ семья́, моя́ жена́ Викто́рия, она́ ру́сская, э́то мои́ де́ти. [tam maYA sim’YA, maYA jıNA viKTOriya, aNA RUskaya, Eta maİ DİEti] – Orada ailem, karım Viktoriya var. Kendisi Rus’tur. Bunlar çocuklarım.
- Вот мой брат, его́ зову́т Андре́й, вот его́ семья́… [vot moy brat, yiVO zaVUT anDRİEY, vot yiVO sim’YA…] – İşte erkek kardeşim. Adı Andrey. İşte onun ailesi.
- Прости́те, ру́чка. Мо́жно? [praSTİtie, RUçka. MOjna] – Affederseniz, kalem… Alabilir miyim?
- …а э́то его́ до́чка. А э́то моя́ до́чка, её зову́т Га́ля. [… a Eta yıVO DOçka. a Eta maYA DOçka, yiYO zaVUT GAlia ] – … bu onun kızı. Bu ise benim kızım, adı Galya.
- Чей э́то сын? О, э́то наш сын. Его́ зову́т Никола́й, Ко́ля, он студе́нт… [çey Eta sın? o, Eta naş sın. yiVO zaVUT nikaLAY, KOlia, on stuDİENT…] – Bu erkek çocuk kimin? Bu bizim oğlumuz. Adı Nikolay, Kolya. O, üniversite öğrencisi.
- Молодо́й челове́к! Вот ваш ключ. [malaDOY çilaVİEK! vot vaş klüç] – Bey efendi! Anahtarınız.
- Ваш но́мер 54, э́то наверху́, эта́ж 20. Анке́та пото́м. [vaş NOmir piddiSİAT çıTIri, iTAŞ DVAtsat’. anKİEta paTOM] – Odanız 54, bu oda yukarıdadır, 20.kat. Anket sonra (anketi sonra doldurursunuz).
- Де́вушка! Чей э́то ключ? Э́то его́ ключ? А где мой ключ?! Где мой но́мер?! [DİEvuşka! çyey Eta klüç? Eta yiVO klüç? a gdie moy klüç?! gdie moy NOmir?!] – Hanım efendi! Bu anahtar kimin? Bu onun anahtarı. Peki benim anahtarım nerede?! Benim odam nerede?!
- Де́вушка! Чья э́то анке́та? Где моя́ анке́та? [DİEvuşka, ç’ya Eta anKİEta? gdye maYA anKİEta?] – Hanım efendi! Bu anket kimin? Benim anketim nerede?
- Пожа́луйста, вот ваш ключ. Ваш но́мер 56, он наверху́, то́же эта́ж 20. [paJAlusta, vot vaş klüç. vaş NOmir piddiSİAT şest’, on navirHU, TOjı iTAŞ DVAtsat’] – Buyurunuz, işte sizin anahtarınız. Odanız 56, o yukarıdadır, (onun) katı da 20.
- Лифт там, спра́ва. Эта́ж 20, коридо́р, ваш но́мер то́же сле́ва. [lift tam SPRAva. iTAŞ DVAtst’, kariDOR, vaş NOmir TOjı SLİEva] – Asansör orada, sağda. Kat 20, koridor, sizin de odanız solda.
- За́втрак у́тром в 8, рестора́н внизу́. [ZAftrak Utram VVOsim, ristaRAN vniZU] – Kahvaltı sabah saat 8’de. Restoran aşağıdadır.
- Джон, мы сосе́ди, э́то хорошо́! [Djon, mı saSİEdi, Eta haraŞO] – Djon, komşuyuz. Bu iyi oldu!